ครั้งหนึ่งท่าน มหาตมะ คานธี ได้โดยสารรถไฟที่เต็มไปด้วยชาวอินเดียที่ยากจน ท่านยืนเบียดเสียดอยู่ที่กระไดเพราะผู้โดยสารแน่นมาก เมื่อรถไฟแล่นด้วยความเร็ว ท่านได้เผลอทำรองเท้าแตะหลุดตกลงไปข้างหนึ่ง ท่านรีบสลัดอีกข้างตามไปทันที เมื่อมีคนถามว่า ทำไมท่านจึงทำเช่นนั้น ท่านตอบว่า "สงสารคนที่เก็บรองเท้าได้ข้างแรกข้างเดียว เขาคงจะต้องเดินตามรางรถไฟเพื่อหวังจะได้รองเท้าอีกข้าง หนึ่ง"
ท่านคาดหวังได้ว่า เมื่อคนผู้นั้นเจอรองเท้าครบสองข้าง เขาคงจะเป็นสุขใจถึงเพียงไหน นี่คือ ความเมตตาของท่านมหาตมะ คานธี คือ ปรารถนาให้ผู้อื่นเป็นสุข นี่คือ รักแท้ใช่หรือไม่ เป็นความรักของท่านที่มีต่อชาวอินเดียที่ยากจน ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจะเป็นใคร ความรักชนิดนี้เป็นความรักที่โลกต้องการ นี้คือ เมตตาธรรม เมตตาธรรมค้ำจุนโลก อย่างแท้จริง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น